310 λέξεις, 2 λεπτά χρόνος ανάγνωσης.
Πενήντα χρόνια μετά την κυκλοφορία του εμβληματικού Born to Run, ο Bruce Springsteen ξανανοίγει το σεντούκι με τους θησαυρούς του και μας χαρίζει κάτι που έμοιαζε ξεχασμένο: το “Lonely Night in the Park”. Ένα τραγούδι που ηχογραφήθηκε το 1975 στις sessions του άλμπουμ, αλλά έμεινε τελικά εκτός, για να δώσει τη θέση του στο “Meeting Across the River”.
Και όμως, το κομμάτι αυτό κουβαλάει όλη τη μυρωδιά εκείνης της εποχής: τις μεγάλες νύχτες στη Νέα Υόρκη, την εφηβική μοναξιά, τα όνειρα που ψάχνουν δρόμο μέσα στο σκοτάδι. Ένα μικρό χαμένο κομμάτι του παζλ που ξαφνικά φωτίζεται, πενήντα χρόνια μετά.
Από το αρχείο στο σήμερα
Το “Lonely Night in the Park” είχε ακουστεί πρώτη φορά το 2005, σ’ ένα «σκοροφαγωμένο» demo μέσα από το E Street Radio. Όμως σήμερα, επιτέλους, το ακούμε σε ολοκληρωμένη μορφή. Με φρέσκια παραγωγή, προσεκτικά overdubs, τον Steven Van Zandt να προσθέτει κιθάρα και τον Ron Aniello να βάζει την υπογραφή του. Όλα αυτά χωρίς να αλλοιώνουν το πνεύμα του αυθεντικού 1975.
Γιατί τώρα;
Ο Springsteen δεν αφήνει τίποτα στην τύχη. Οι τελευταίες του κινήσεις – από το Tracks II: The Lost Albums μέχρι την ανακοίνωση του Tracks III – δείχνουν ξεκάθαρα μια διάθεση να ανοίξει το αρχείο του και να δώσει στους fans την πλήρη εικόνα του καλλιτέχνη που ήταν και που παραμένει. Και μέσα σ’ αυτό το ταξίδι, το Born to Run δεν θα μπορούσε να μείνει χωρίς ένα «νέο» κεφάλαιο.
Η μαγεία του ανέκδοτου
Όταν ακούς το “Lonely Night in the Park”, νιώθεις σχεδόν ότι βρίσκεσαι δίπλα στον Springsteen εκείνο το καλοκαίρι του ’75. Να ιδρώνει με την E Street Band, να κυνηγάει την τέλεια λήψη, να γράφει ιστορία χωρίς να το ξέρει ακόμα. Το κομμάτι δεν μπήκε ποτέ στο άλμπουμ – αλλά αυτό δεν το κάνει λιγότερο δυνατό. Αντίθετα, είναι μια υπενθύμιση ότι ο «Boss» είχε πάντα περισσότερα να πει απ’ όσα χώραγαν σε έναν δίσκο.


Leave a comment